annesinden 1. yaşgünü yazısı....

İstanbul,

 

12. Ağustos.2005

Derin’e.....

 

Canım kızım, güzel kızım, inci tanem, melek yüzlüm bugün senin doğum günün.

 

Seni öğrendiğimde henüz 4 haftalıktın. Doktor “hamilesiniz diyemem, 2 hafta sonra görelim” demişti. Böylece ilk tanışmamız ultrasonda sen 6 haftalıkken oldu. Miniciktin ama kalbin pıt, pıt atıyordu işte buradayım der gibi. O aralar seni kaybetme riski doğdu. Düşüncesi bile korkunçtu ama gitmedin, beni bırakmadın. Kız olacağını rüyamda görmüştüm herkes tersi çıkar demişti ama sen önce rüyamda buluştun benimle. Beni hiç üzmedin prensesim, hamileliğim çok kolaydı ve geçen sene bugün artık gerçek buluşma günü gelmişti.

 

Ne yalan söyliyim doğumda beni acayip korkutmuştun ağlayışınla. Son derece gür bir sesle etrafı yıktın. “Eyvah yandık” diye geçirdim içimden ama hiçte öyle olmadı. Sen adın gibi “melek” oldun hep. Bir yazıda  “Çocuk doğurmanın en güzel yanı, şahane bir ortağınızın olması...” diyordu . Sanki bizden bahsediyordu, her şeyi beraber yapar olduk. Birlikte gezdik, yedik, uyuduk, yıkandık. Sen hep yanımda oldun. Sayende anne oldum bebeğim, iyi ki senin annenim

 

Şimdi bende sana hep yanında olacağıma söz veriyorum. İster şımarık ol, ister arsız ol varsın kimseler sevmesin seni, ben hep seveceğim. Şimdi Allah’a bir kez daha şükrediyorum seni verdiği için ve dua ediyorum bizi ayırmasın, acını göstermesin diye. Benim ömrümü sana versin, çok mutlu ol kızım. Doğum günün kutlu olsun.

 

Annen

 

Senin ve benim için en önemli tarihler;

 

·         40 günlükken babanın ısrarıyla ilk tatilimize gittik. İlk uçağa bindin, ilk denize girdin ve bronzlaşıp döndün İstanbul’a.

·         4 aylıktın seni ilk düşürdüğümde. Acısı hala içimde. Birlikte banyo yapacaktık, kucağımdaydın yerden bir şey almak için eğildiğimde olan oldu. O günü hiç unutmadım.

·         Yine 4 aylıkken bu seferde teyzenin ısrarıyla (sanki ben hiç istemezmişim gibi) ilk yurtdışı seyahatini yaptık. Viyana’ya gittik ama sen hava değişiminden sürekli uyuduğun için hiç bir şey göremedin J

·         5 aylıkken süt dışında bir şeyler tatmış oldun. (armut & çorba)

·         Annenin memesi ile bağların 7.5 aylıkken koptu mecburen.

·         10 aylıkken ilk bilinçli kelimen nay-nay oldu. Sonra mama-anne-dede ve baba dedin. Birde parmağını uzatıp kuşları gösteriyordun “ku” diyerek. El sallamaya, tel sarmaya, öpücük atmaya, kısacası ne yaparsak taklit etmeye de bu ayda başladın. (atağa geçmiş durumdasın J )

·         11 aylıkken dişlerin patladı nihayet. Hem de 4 tane birden.

·         11,5 aylıkken de Çeşme’de yine bir tatilde emeklemeye başladın.